All for Him.

Ang tagal na rin pala. Nag-iinit na ang mga daliri ko. Madami na rin akong dapat ikwento.Tapos na ang kauna-unahan kong sem sa UP-m. Hindi ko maipaliwanag ng lubos kung ano ba talaga ang mga nangyari.

Nagkaroon ng malaking pagbabago sa buhay ko simula nang tumapak ako sa mundong ito. Lahat bago. Lahat kakaiba. It’s very different from the world I’ve been a year ago. I must say, mas naging maligaya ako sa mundong ginalawan ko noon, dahil marami akong natanggap na biyaya mula sa Kanya, mga kaibigang nariyan upang paliguan ako ng pagmamahal, mga grado na napaka-sarap titigan habang buhay. Sigh..

Sa bagong planetang ginagalawan ko ngayon, mas marami akong bagay na natutunan, especially with all the intellectual beings I’m surrounded with. They taught me a lot about things that I never thought about. Kakaiba sila. napaka-Sensible na mga nilalang (which I like by the way) although I can get along very well with most of them, from time to time I still feel unavoidably inferior when I am around these beings. Mahirap e, lalo na pag may alam silang hindi mo alam. But the truth is, may mga bagay silang hindi alam na ako ang may alam. (fair lang diba)

As for my grades this sem?

Hindi sila kaaya-aya. Baliktad na mundo ko ngayon e. kung dati, ang mga grado ko ay laging 2.00 pataas, ngayon pababa na sila. hindi ako masaya. Pero masaya ako na pasado ako. At tanggap ko ang mga grado kong ito. Tanggap ko na hindi talaga ako gaanong nagsikap. Kaya gusto kong bumawi ngayong susunod na sem. Dito ko makikita kung dapat pa ba akong mag-shift. God knows how much I wanted to shift, and if He forbids, I will accept His will.

Lately ang dami kong na-realize.


SALAMAT SA YOUTH CAMP.

Doulos for Christ World Harvest Ministry.
Ininvite lang ako ng pinsan ko umatend ng Youth Camp na ito. FIRST TIME ko pa ’to. Sinama ko ang matalik kong kaibigan at ang aking kaibigan.



Sobrang eye-opener sa’kin ang camp na ito. 3 days 2 nights..

Enjoy sa bawat games at enjoy sa bawat worship. Ibang-iba ang Christian community compare sa aming mga Catholic. Doon ko na-realize, na I am really missing a BIG part of my existence. Something really SIGNIFICANT is missing or insufficient that is why I’ve been experiencing a lot of difficulties with my life..


Dati, alam ko, nahanap ko na ang Diyos. Pero mukang, konting pagsubok lang, kinalimutan ko nanaman Siya. Ang sama ko. Ang sama ko. Ang sama ko.

Kaya i dont blame Him if He rebuked me so much these past few months.. I appreciate it. Kasi dahil doon, nahanap ko ang sarili ko sa mundong ‘to, at unti-unti ko pang nakikita kung ano ba talaga ang mahalaga sa buhay ko. He took away everything from me, particularly material things (mga techie-stuffs na kung saan inikot ko ang mundo ko), He took away my confidence, He let me suffer pain, He let me go through hell because He knows I am in need of His presence. Napalayo ako sa Kanya. At kasalanan ko yun.

But right now, I am building once again my firm foundation, and that is my relationship with God. I remember how much He blessed me a year ago (dahil noon, sobrang maayos ang relasyon namin), but when it became tormented, my life then became useless too.

Sobrang halaga na maging committed tayo sa Diyos natin. Sabi nga, hindi na rin mahalaga kung ano pa ang relihiyon mo—mapa Kristyano o Katoliko o Muslim o Mormon ka pa—ang mahalaga e ang relasyon mo sa Diyos. Naniniwala ako na muling magiging malinaw ang lahat sa buhay ko, at salamat sa Kanya.

A week from now, I would be starting a new series of my life. Oo bagong chapter nanaman, syempre 2nd sem na e. new classrooms, classmates, professors, subjects.. I do hope that life wouldn’t be too mean towards me again. I do wish that before I end my 17th year, I’ll uncover what I’m missing and I’d stumble on what’s wrong about my way of living. Because indeed, I felt like everything that’s been happening to me was a tragedy.

Hence, I knew something is really wrong, I knew that I have to seek for it, but I do hope that God will be my way, my truth, and my life.

God bless us all.